De Keuze van TE / Music Maker / 2004

De Keuze van Ton Engels – Music Maker 2004

Ton Engels is singer-songwriter, bekend van o.a. Blowbeat en zijn solowerk in een Limburgs dialect. Hij werkt als docent op de Rock Academie. De nieuwe cd van Ton Engels en de Medeplichtigen, ‘Welkom bej de Minse’ is eind mei verschenen. www.tonengels.nl.

THE BEATLES, ZAPPA, LITTLE FEAT EN RANDY NEWMAN

TON ENGELS
NOEMT VIER MEESTERWERKJES

The Beatles, ‘Magical Mystery Tour’
1967

Frank Zappa, ‘Over-Nite Sensation’
1973

Little Feat, ‘Feats Don’t Fail Me Now’
1974

Randy Newman, ‘Little Criminals’
1977

‘Muziek moet voor mij gevarieerd zijn, met kleurrijke muzikanten en, zeg maar een breed palet. Goeie voorbeelden daarvan zijn de Beatles en Frank Zappa.

Van de Beatles vind ik bijna alles goed. Alle albums, eigenlijk het hele fenomeen. ‘Sergeant Pepper’ is een geweldig album, maar als ik er dan een moet noemen, dan kies ik maar eens voor ‘Magical Mystery Tour’. Destijds werd dat album een beetje mislukt genoemd, terwijl er toch prachtige liedjes opstaan als ‘Penny Lane’ en ‘Strawberry Fields Forever’. Het was gekoppeld aan een film en die was inderdaad nogal oubollig. Gemakshalve zijn de liedjes ook maar in de dat laatje geschoven, maar het waren prachtige songs. kan me nog levendig voor de geest halen dat dat op de radio werd gedraaid. Mijn generatie is daarmee opgegroeid, dat je iets hoorde op de radio en je helemaal onderuit ging.

ZAPPA
Wat me daarna opviel was Frank Zappa, in de zin van het avontuur dat hij zocht. Hij maakte muziek zonder remmen, tastte de grenzen af van wat mogelijk is. Wat je nu ziet is dat veel bandjes in formats denken, Zappa was daarentegen totaal tegendraads en bepaalde zijn eigen koers. Hij heeft vele albums gemaakt, maar ik kies dan voor ‘Overnight Sensation’, dat is nog redelijk toegankelijk. Destijds, begin jaren zeventig, was ik met m’n eerste gitaartjes bezig. Hoewel Zappa tamelijk ingewikkeld is, probeerde ik uit te zoeken wat hij speelde. Later kwam de eerste Music Maker en daar stonden dan wat muzieklesjes in. Tegenwoordig kun je die overal vinden, maar in die tijd nog niet. Ik kwam net van de middelbare school en destijds ging je dan eerst een paar jaar, tja, kunstenaar zijn, van een minimuminkomen proberen rond te komen.Je moest toch minstens schrijver of poëet zijn ofzo. Het was wel een verlichte tijd. Ik maakte veel muziek en gaf daarnaast wat gitaarles. Ik was inmiddels wat geoefend en kende net een paar akkoorden meer dan de andere jongens. (lacht)

LITTLE FEAT
Totaal anders dan ik tot dan toe had gehoord, was ook Little Feat. Zij hadden een fantastische soort groovende, ritmische onderkant kant. Ze hadden ook een hele goede zanger, Lowell George, ook een van die jonggestorven helden. Ze bestaan overigens nog en ik vind ze nog steeds heel goed. Maar ik kies voor hun album ‘Feats Don’t Fail Me Now’ uit 1974.

RANDY NEWMAN
Dan moet ik ook nog een singer-songwriter noemen en dat moet dan Randy Newman zijn. Hij was toen en nu nog briljant. Over smaak valt niet te twisten en er zijn twee dingen waar altijd iedereen verstand van heeft: voetbal en muziek. Maar bij Randy Newman kom je steeds weer uit. Hij is zowel tekstueel als muzikaal heel goed. Muziek is klank. Als je voor het eerst muziek leert kennen, dan word je geraakt door het totale klankbeeld. Naarmate je er meer van gaat snappen, ga je zien hoe fraai dat klankbeeld in elkaar gestoken is. Ieder jaar pel je er een laagje af en onthult het meer van zijn geheimen, dat geldt zowel voor Newman als voor de Beatles. Van boven is het heel toegankelijk, een leuk deuntje, maar er zitten veel verrassingen in. Dat ontdek je als je het wilt gaan spelen, het meeste heb je rap door, maar hierbij ontdek je dat het iets meer inhoudt dan drie akkoorden.

De sporen van al deze muzikanten zijn terug te vinden in mijn muziek, al hoop ik dat ik het zodanig door elkaar heb geroerd dat het iets eigens is geworden. Sinds vorig jaar heb ik mijn eigen studio en kan ik meer controle uitoefenen op mijn muziek. De hele platenwereld is tegenwoordig kommer en kwel. Door alles in eigen hand te houden kan ik er meer de tijd voor nemen en er meer grip op houden. Het nieuwe album ‘Welkom bej de Minse’ is heel gevarieerd geworden, van een liedje met strijkers van het Limburgs Symfonieorkest, tot iets met een tuba, drums en mandoline, tot iets meer elektronisch. Het is wel een beetje balanceren tussen deze uitersten, het moet ook weer geen bijeengeraapt zooitje wordt. Maar ik denk dat dat is gelukt.