Wermer As Vandaag / Heaven / 2001

HEAVEN - Ton Engels – Wermer as Vandaag – 2001
Jo Didderen De Limburgse zanger/gitarist/componist Ton Engels is wat je noemt een ‘oude rot’. De 47-jarige man uit Panningen heeft echter nog steeds de uitstraling en het enthousiasme van een jonge hond. Na een kleine 20 jaar Blowbeat (een eigenzinnige gitaarband, vooral succesvol in Duitsland), begint Engels vanaf 1995 zijn liedjes van Limburgse teksten te voorzien.
Inmiddels staan twee Limburgstalige cd’s op zijn naam: Plat, en het onlangs verschenen Wermer As Vandaag. We treffen Ton Engels in het knusse grand-cafe ‘De Galerij’ in zijn geboorteplaats Helden-Panningen.

De eerste vraag ligt voor de hand; Waarom songteksten in het dialect ?
Dat heeft voornamelijk muzikale redenen.
Ten eerste omdat het zo goed klinkt; het dialect uit deze streek klinkt vloeiender en warmer dan het ABN en is uitermate geschikt voor het zingen van popsongs. Elke taal heeft zijn eigen ritme en melodie, waardoor je dus ook anders gaat zingen en schrijven. Later kom je er natuurlijk ook achter dat het prettig is om je gedachten en gevoelens in je eigen taal weer te geven. Engels is gewoon niet onze eerste taal, waardoor Engelse teksten van Nederlandse bands toch vaak geforceerd klinken. Dialect-rock is ‘in’. Hoop je nu ook op een commerciele doorbraak ? Natuurlijk hoop ik dat, ik vind mijn muziek eigenlijk bloedcommercieel!
De nieuwe cd is nu ook landelijk verkrijgbaar, en we proberen ook zeker buiten Limburg wat te gaan doen. Ik voel me echter geen onderdeel van een Limburgse ‘scene’; wat ik doe is totaal anders dan Rowwen Heze of Ge Reinders.
Ik kan geen concessies doen, het gaat me puur om de muziek. Want hoewel ik mijn eigen liedjes heel toegankelijk vind, merk ik toch dat veel mensen het of geweldig vinden of helemaal niks. Daar ben ik ook wel blij mee, beter heftige reacties dan geen. Maar eigenlijk denk ik daar niet over na als ik iets maak. Ik doe wat ik doe, en zie daarna wel hoe mensen daarop reageren.

Wie zijn je voorbeelden ?
Eerst en vooral de Beatles. Vooral omdat ze altijd hun eigen weg zijn gegaan. Het is toch een geweldige ontwikkeling, van Love Me Do tot iets als Sgt. Pepper!
Die ongelooflijke experimenteerdrift is iets wat me tot op de dag van vandaag blijft inspireren. Maar ook een band als de Talking Heads en singer-songwriters als Randy Newman, Joni Mitchell en Tom Waits vind ik geweldig. Wat betreft nieuwere namen voel ik wel enige verwantschap met Eels. Maar er is zo veel ; Zappa, King Crimson, noem ze maar op…

Over Zappa en King Crimson gesproken, jouw eigen muziek bevat ook regelmatig verassende muzikale hoogstandjes. Ik werk vaak met uitstekende muzikanten die hun instrumenten heel goed beheersen. Hoewel ik zelf nooit conservatorium heb gedaan, heb ik door de jaren heen van iedereen waarmee ik heb gespeeld een hoop opgestoken. Maar ik ben toch meer de man met de ideeen. Ik vind het prachtig als iemand alles kan op zijn instrument, maar virtuositeit en theoretische kennis alleen is niet genoeg. Zo lang als ik me kan herinneren schrijf ik al liedjes, mijn computer bevat een enorme databank met vaak onafgemaakte stukjes. Mijn songs moeten ook altijd iets eigens hebben, wat heeft het voor zin om steeds hetzelfde akkoorden-schema of groove te spelen? Het moet beslist geen al te ingewikkelde fusion of iets dergelijks worden, maar er mag muzikaal gezien best het een en ander gebeuren.

Waar haal je de inspriratie voor je teksten ?
Dat kan van alles zijn. Zoals elke tekstschrijver ben ik vaak een toeschouwer, en als iets me opvalt probeer ik dat te verwerken in een tekst. Vaak zijn het kleine dingen die dichtbij mezelf staan, of de mensen uit de streek.
Een tekst is echt gelukt als mensen voelen waar ik het over heb. Zo werd ik een keer gebeld door een vrouw die me vertelde dat zij en haar man op het punt stonden uit elkaar te gaan, maar het horen van een van mijn liedjes er toe had bijgedragen om het toch nog maar eens te proberen.
Het is natuurlijk een raar idee dat iets wat jij hebt geschreven zo’n invloed op anderen kan hebben, aan de andere kant is het prachtig dat iemand zichzelf herkent in een tekst. Dat is uiteindelijk toch wat ik graag wil bereiken; persoonlijke dingen herkenbaar en voelbaar maken voor anderen.

Je geeft ook lessen songwriting aan de Rock-academie in Tilburg. Een van je leerlingen is Jacqueline Govaerts van Krezip. Frustrerend of leuk dat een leerling zo succesvol is ?
Frustrerend is dat zeker niet, Krezip is goed bezig, en ik gun haar dat succes van harte. Ik probeer er echter wel voor te zorgen dat ze zich blijft ontwikkelen. Dat is moeilijk nu Krezip zoveel aandacht krijgt, maar wel belangrijk. Dat geldt trouwens voor al mijn leerlingen. Vaak blijven ze hangen bij steeds dezelfde akkoorden, of wordt er snel een cliche-tekst gefabriceerd. Dan help ik ik ze toch eens een andere akkoordreeks te verzinnen, of een tekst te maken die ergens over gaat.
Toekomstplannen ?
Op dit moment gaat alles prima. Ik doe wat ik leuk vind en kan daarvan leven.  Natuurlijk hoop ik dat Wermer As Vandaag wat meer landelijke aandacht krijgt, maar zo niet ga ik gewoon door. Ik heb nooit iets anders gedaan dan muziek maken en liedjes schrijven, en dat zal voorlopig ook nog wel zo blijven. -