ALLES IN DE GRIP / Eindhovens Dagblad / 2010

Eindhovens Dagblad – 2 Dec 2010
Frank van den Muijsenberg
Alles In De Grip: Zo ‘funky’ klonk Limburgs niet eerder.

Limburgse Astenaar brengt 11 ambachtelijke popliedjes uit op cd ‘In De Grip’
Door Frank van den Muijsenberg
Denk je alles al eens te hebben gehoord, stuit je opeens op een muzikant uit Asten, die een portie vette funk serveert, gezongen in een Limburgs dialect. ‘Ich bin d’r wer’, zingt Engels, en dat zullen we weten ook.
De zanger, muzikant en songschrijver grijpt de luisteraar meteen bij de kladden tijdens de eerste liedjes op zijn achtste (?!) album ‘Alles In De Grip’. Het openingsnummer, slechts 43 seconden lang, zou niet misstaan in het absurdistische oeuvre van taalkunstenaar Wim T. Schippers. Een kinderkoor zingt dat het regent en zegent, waarna Ton Engels droogjes toevoegt: ‘dat wordt de eerste regel van mijn allernieuwste plaat’.
Daarna knalt het aanstekelijke ‘Ich Bin D’r Wer’ uit de luidsprekers, gezongen in het Kepels, het dialect van het dorp Panningen. Zelden of nooit klonk het Limburgs zo funky. De Limburgse Astenaar en zijn band (met onder anderen plaatsgenoot Cor Smulders-mandoline- en Nuenenaar Arthur Lijten-drums) hebben hoorbaar veel lol beleefd aan het samenstellen en inspelen van het album.
De elf popsongs blinken uit door hun eenvoud en vriendelijke begeleiding met gevoel voor detail.
De teksten van Engels zijn persoonlijk en bij vlagen grappig, al zijn niet alle woordspelingen en taalvondsten even geslaagd. Soms wordt Engels te cabaretesk zoals in ‘Abces’ ( Nee, niet half zes: abces!’) en ook zijn ode aan vermaarde wielrenners (‘zeg maar Rob, zei Robic en trol zijn petje recht) is wat flauw. Daartegenover staat dat de melodieën van het eerder genoemde ‘Ich Bin D’r Wer’ en Cojboy’ (zonder paard) lang in je hoofd blijven plakken, terwijl Engels op ‘Hongerd Jaor’ ontroering weet te koppelen aan zelfspot. Een wonderlijke combinatie, die prima uitpakt.