Interview / De Limburger / 2013

Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. © Copyright 2013 
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Vrijdag, 01 november 2013.
MUZIEK Artistieke onafhankelijkheid is voor zanger Ton Engels belangrijke drijfveer
door Peter van de Berg

Zanger Ton Engels uit Asten heeft als Mister Inglish eennieuw album gemaakt. Op ‘Short stories’ brengt hij onder meer een eerbetoon aan overleden muzikale helden. De Vulcano Studio alsdekmantel voor een keet van oude hanggroepjongeren. Zanger Ton Engels zegt het gekscherend, maar er zit zeker een kern van waarheid in. In de voormalige champignonkwekerij in Panningen houdt hij alweer jaren domicilie. „Voor de opnames van het nieuwe album zijn hier bijna dertig muzikanten over de vloer geweest. Een geweldige tijd.”Ton Engels, liefhebber in hart en
nieren. Een oude hippie die geniet van échte muziek. De zestigjarige zanger uit Asten bedient zich op Short stories van een pseudoniem. Als Mister Inglish zingt hij Engelstalige liedjes die voor een deel al een jaar of tien op de plank lagen. Hoewel Ton Engels de laatste jaren stevig in de dialectpot roert met zoals hij zelf zegt „akoestische gitaarliedjes”,
ligt zijn hart bij de Engelstalige muziek. Eigenlijk is Short stories zijn oorspronkelijke band Blowbeat incognito. „Bij Blowbeat werken we meestal samen aan het componeren van de nummers. Dit zijn liedjes die ik al een hele tijd geleden heb gemaakt. Er was niet voldoende ruimte om met Blowbeat te repeteren. Daarom heb ik aan het project een andere naam gehangen. Mensen kennen mij ook vanLimburgstalige muziek. Door niet voor mijn eigen naam te kiezen,hoop ik dat ze onbevangen naar de plaat luisteren.” Met Arthur Lijten (drums), EricCoenen (bas), Leendert Haaksma (gitaar) en Mike Roelofs (toetsen) als vaste kern, heeft Ton Engels een melodieus album met diverse stijlen,zoals blues, funk en rock afgeleverd. Hoogtepunt is ongetwijfeld Fan Mail (It’s not the same anymore)
waarin Engels zijn overleden muzikale helden bezingt, zoals Frank Zappa, Dusty Springfield, Johnny Cash en Tim Hardin. „Ik wil niet overkomen als een zeurpiet, maarin de huidige mainstream muziek vind ik weinig dingen terug die mijaanspreken. Voor mijn gevoel is de gouden eeuw wel voorbij. Op festivalszoals Pinkpop word ik niet meer bediend. Qua muzikale belevingis het tegenwoordig voor mij alsof je vanuit een sterrenrestaurantuit de jaren zeventig zo een
friettent binnenstapt.” Dertien jaar werkt hij inmiddels als docent op de Rockacademie in Tilburg. Engels begeleidt de songwriters van de toekomst met het schrijvenvan liedjes. Het feit dat hij verzekerdis van een vast inkomenbiedt hem de mogelijkheid om zich muzikale vrijheden te kunnen permitteren. „Artistieke onafhankelijkheid is belangrijk. Ik maak muziek die ik zelf zou kopen.” Dat brengt hij ook over op zijn studenten in Tilburg. „Ik probeer ze ervan te overtuigen dat het goed is om meerdere ijzers in het vuur te hebben. Uiteraard willen mijn leerlingen allemaal beroemd worden en op Pinkpop spelen, maar dat geluk is maar voor weinigen weggelegd. Het draait niet alleen puur om de muziek, maar ook om de zakelijkekant van het vak. De manager van Caro Emerald is bijvoorbeeld ook student aan de Rockacademie geweest.” Short stories had eigenlijjk vorig jaar al moeten verschijnen, maar Ton Engels heeft er alle tijd voor genomen.„Ik heb de naam een perfectionist te zijn. En dat is ook welzo. Ik leg de lat voor mezelf hoog.” Of zijn volgende album weer deLimburgstalige kant opgaat, weet hij nog niet. „Het zou ook zomaar weer een gitaarplaat kunnen worden.” 
De presentatie van ‘Short stories’ is 15 november in Muziekcentrum De Bosuil in Weert. Aanvang: 21.00 uur. Een ode aan muzikale helden