De Limburger / 2011

“Ton Engels verdient de aandacht van een groter publiek'
De Limburger
Gezien: Ton Engels & De Medeplichtigen Schouwburg Sittard-Geleen 9-11-2004
Nog te zien in Venlo 28-11

Door Frits Nies
De uit Panningen afkomstige Ton Engels had met de Engelstalige groep Blowbeat in de jaren ’80 en ’90 veel succes in de Duitse beatkelders. Als getalenteerd gitarist leverde hij in 1977 al bijdragen aan een LP met klassieke rags van Scott Joplin in fingerpicking gitaarstijl. Met Blowbeat nam hij Engelstalige rock/popalbums op van 1985 tot 1992. In 1995 ontdekte hij de charme van het zingen in zijn moerstaal, het Pannings. Duidelijk verwant met het Heldens ( met Roermondse invloeden) van collega Ge Reinders. Met de cd Plat zette Ton zijn eerste stap naar de dialectpop. In 2000 gevolgd door Wermer as Vandaag en onlang door Welkom Bej De Minse.

Àls deelnemer aan het project Het Was Een Kwestie Van Geduld…viel Ton Engels op tijdens het live-concert ter gelegenheid van de cd-presentatie. Hij jongleerde niet alleen met een fraai staaltje fingerpicking, maar verzorgde ook een sublieme uitvoering van het komische D’n Onbekinde. Sinds kort is hij ook te horen in een van de gevoeligste duetten,Thuis, op de nieuwe cd Mans Genoeg van Frederique Spigt. Dit overzicht zegt iets over de veelzijdigheid en de rijpheid van muzikant Ton Engels. Voldoende voor een gevoel van diepe, plaatsvervangende schaamte bij de aanblik van amper 25 bezoekers tijdens zij optreden met De Medeplichtigen in Sittard.

Vijftigduizend mensen bijeen in een stadion voor de uitvaart van iemand die zong:Ïk zag je staan op het perron en ik dacht ik wou dat ik je kon”, en een handjevol, voor iemand die rake teksten schrijft op fraaie popmuziek. Gekkenwerk!”zo Engels zich tussendoor terecht ontvallen. Ge Reinders en Ton Engels verhouden zich gevoelsmatig als The Beatles en The Rolling Stones. Waar Ge vaker de ballade en de meezinger beoefent, kiest Ton voor de rock en de blues. In de teksten grijpt ook hij dankbaar terug op zijn roots, met veel nostalgia en regionale folklore. Aangevuld met humor en verwijzingen naar het enerverende leven ón the road’. Voor de huidige tour tellen de Medeplichtigen drie topbegeleiders met wie Ton al vaker samenwerkte: drummer Arthur Lijten, gitarist Cor Mutsers en Eric Coenen. Allen met een Blowbeat geschiedenis en de laatste twee ook bekend van de band van Reinders. Het optreden speelde alert in op de actualiteit, onder andere met het nieuwe ,weinig optimistische Welkom Bej De Minse en met het mooie melancholische Donkere Daag. Gaat in de Hegk werdt opgedragen aan Donald Jones.  Voor het overige zorgden aanstekelijk speelplezier, rijk gevarieerde arrangementen en fraai gezongen harmonieën voor de vaststelling dat Ton Engels onmiddellijk de aandacht verdiend van het grote(re) publiek.